Saturday 21 May 2011

Aku

Hari ni jumpa kawan lama. Memang lama sangat tak jumpa since habis study degree. Ye la kan masing-masing ade kehidupan sendiri. Kebanyakkan kawan-kawan sumer dah kawin so soalan feberet yang di tanya ialah bila aku nk kawin? aku telan air liur je bila di tanya. Bibir menguntum senyum meleret tapi dalam kepala mula fikir..dorang ni xde benda lain ke nak tanya kat aku. Tanya la aku ni sihat ke tak? Keje aku ok ke tak? Paling2 sadis pon tanya la nape aku dh kurus sekarang? hehehe..tu soalan yang sangat aku suke..sbb aku suka nk menjawabnye. Tengah2 sembang aku perhatikan perangai dorang. Memang sangat keibuan. Sangat bahagia menjadi anak-anak dorang. Mulut bercakap ngan aku tapi mata sibuk perhatikan anak-anak yang sangat aktif bermain. Kepala mula fikir lagi..bestnyer la kalau aku jadi anak dorang!! hehehe..berangan nk jadi budak kecik balik. Tetiba tingat kt mak ayah kat kampung. Windunyer kat dorang. Mak ayah, love u both so much!!! Tengok budak2 main alangkah bahagianyer jadi dorang..mesti xder masalah kn kn!! Nangis sket cari mak..merajuk sket cari ayah..huhuhu bestnyer! erm..berbalik kepada cerita mengapa aku x kawin2 lagi walaupun kalu ikut umur aku mungkin dah ada anak yang sekolah darjah satu. Tu pun kalu kawin awal la..ni aku cakap mengikut statistik kengkawan aku yang dah ader anak. So korang faham2 la umur aku bape kn. Yang pasti aku rasa muda sebab orang slalu teka umur aku salah. Ntah la kut ye ke tidak kn kn..mana tau nak sedap kan ati aku jer. iskh erm..ok, aku bukannyer tak nak kawin. Mana la ader manusia yang tak teringin nak kawin. Aku rasa la sebab aku memang nak kawin. Daripada study masa degree dulu aku memang tak de boypren. Yang aku tau, gi kuliah pastu keje..masa tu aku keje partime jadi cikgu tusyen. Kalu sangat2 boring aku ajak kengkawan aku lelaki ke pompuan ke gi tengok wayang atau gi makan2..best kn asyik makan jer. Bila habis blaja aku terus keje..pon tak ingat nak cari boypren. Sampai la satu ari hosmate aku tanya nak tak dia kenal kan ngan kawan dia. Mula2 tak nak tapi ape salahnye kalu nak kenal kn. So aku pon berkenalan la..tp tahan 3 bulan jer sbb aku tak boleh blah ngan kongkongannyer..so aku pon kembali solo. Pastu lama gak la..aku berkenalan ngan sorang lagi. Dia ni lagi muda dari aku 2 tahun. Mula2 kawan aku dah tanya dua soalan penting. Pertama, famili boleh ke trima aku yang 2 tahun lagi tua dari dia? n kedua famili boleh ke trima aku yang bukan berasal dari negeri yang sama ngan dia? Dia dengan yakinnyer jawab tak per..famili dia tak kisah akan ikut jer pilihan anak2. Lama jgk aku berkawan ngn dia hampir 2 tahun. Tapi ye la kan lelaki ni mulut je manis macam madu tabur janji masa acara kejar mengejar..sebelum dapat la kn. Bila dah dapat macam hilang ingatan ngan sumer janji manisnyer. So ended up dia kawin Feb 2011 ikut pilihan mak dia yang konon2nyer nak orang sendiri..sangat x mengerti! Nak kata aku cantik tak la tapi manis tu ader. Masa x-boypren aku kawin aku berkenalan ngan sorang lagi. Tapi kali ni mak dia yang berkenan kat aku. Slalu cakap aku ni menantu dia walaupun hakikatnya aku belum buat ape2 keputusan pon lagi. Aku kawan ngan lelaki ketiga x lama. Dia cakap aku lak yang mengongkong tapi bukan cakap direct kat aku tapi cakap kat mak dia. Ye la kn..mak dia yang kenalkan kami berdua. Mak dia pulak cakap kat opismate dia yang kebetulannya baik ngan aku. Mengongkong ni adalah perkara terakhir yang aku akan buat sebab aku tau sakitnyer bile di kongkong. Trauma ngan kongkongan x-boypren pertama belum lagi sembuh sepenuhnya. Sangat kebudak2kan walaupun dia sebenarnyer duda yang belum sah dudanyer dari segi undang2. Baru2 ni masa besday dia aku dapat brite dia bertunang ngan pompuan lain walaupun kes perceraiannya belum selesai. Mak dia boleh cakap tak per sekarang bertunang dulu nanti bila dah settle kes bercerai tu baru kahwin. Pening aku ngan lelaki zaman sekarang. Dimana kelelakiannya! Sumer macam duduk kat bawah ketiak mak..sakit cari mak, nak kawin pon cari mak jugak..iskh iskh sungguh2 tak faham. Kalu macam ni la gayanyer baik aku dok sendiri. Badan tak penat, hati tak sakit. Walaupun kadang kala sunyi tapi at least aku bersyukur Allah tunjukkan semuanyer awal2 lagi. Syukur padamu ya Allah di atas kasih sayang Mu!!!

No comments:

Post a Comment